യാത്ര

ബാല്യം
കണ്ണില്‍ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ വിരിയിച്ച്‌
മനസ്സില്‍ പീലികള്‍ വിടര്‍ത്തി
ഓര്‍മ്മയില്‍ മധുരം നുണഞ്ഞ്‌
ഉള്ളില്‍ സ്നേഹം നിറച്ച്‌
അതിവേഗം പടികടന്നു

കൌമാരം
കണ്ണില്‍ അഗ്നി ജ്വലിപ്പിച്ച്‌
മനസ്സില്‍ പ്രണയം നിറച്ച്‌
അറിവില്‍ നിലാവായുദിച്ച്‌
കിനാക്കള്‍ ഉറക്കംകെടുത്തിയ നാ-
ളിനെ ഞാന്‍ ആട്ടിപ്പായിച്ചു

അന്ന്
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ അഗ്നിയില്‍ ദഹിച്ചു
പ്രണയം വെറും ഓര്‍മയായ്‌ മാറി
സ്നേഹം നിലാവായ്‌ മറഞ്ഞു
അറിവ്‌ ഉറക്കം കെടുത്തി

ഇന്ന്
ബാല്യവും, കൌമാരവും കൈവിട്ട ഞാന്‍
നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാത്ത ലോകത്ത്‌
മനസ്സില്‍ സ്നേഹം മരവിച്ച്‌
മരിച്ച പ്രണയത്തിനു കൂട്ടിരിക്കുന്നു

നിലാവിന്റെ കുളിര്‍മ്മ ആലസ്യമായ്‌
എന്നെ പൊതിയുന്നു; ഞാന്‍ ഉറക്കത്തിലാഴുന്നു

ജീവിതം

ജീവിതം
നദിയൊഴുകുമ്പോലെ
തുടങ്ങിയതെവിടെനിന്നെന്നറിയാതെ
എങ്ങോട്ടെന്നറിയാതെ
എത്രത്തോളമെന്നറിയാതെ

നിയമങ്ങളില്ലാതെ
തടസ്സങ്ങളില്ലാതെ
പരിഭവമില്ലാതെ
തെക്കൊട്ടൊഴുകുന്നു.

വഴിക്കൊരാള്‍ ചോദിക്കുന്നു
കടലില്‍ ചേരേണ്ടതെപ്പോള്‍‍?

ഒഴുകി മതിയാവുമ്പോള്‍
മെലിഞ്ഞ്‌ ഒഴുകാന്‍വയ്യാതെയാവുമ്പോള്‍
തടയണയില്‍ത്തട്ടി ആവേശം കെടുമ്പോള്‍
മണലില്ലാ മണ്ണില്‍ എരിപൊരികൊള്ളുമ്പോള്‍

കുസൃതി ചോദ്യങ്ങളെ
കൊഞ്ഞനംകുത്തി
തെക്കോട്ട്‌, തെക്കേത്തൊടിയിലേക്ക്‌.